Spelenderwijs afscheid nemen

In mijn praktijk en mijn werk als geestelijk verzorger en verpleegkundige, kwam ik in aanraking met gezinnen die afscheid moesten nemen van hun moeder, vader of kind. Gaandeweg ontwikkelde zich daar mijn ervaringen in het afscheid nemen, begraven en rouwen in verbinding met die gezinnen. Het waren stuk voor stuk mooie ontmoetingen met een lach en een traan. Mijn insteek (visie) als jeugdpastor heeft ervoor gezorgd dat ik mee mocht lopen en mee kon denken in hun vragen.

Hoe neem je afscheid, hoe vier je het leven van je geliefde papa, mama, oma of opa, broertje of zusje en hoe ga je verder na dit afscheid.

Op creatieve wijze, en zoekende met kinderen, heb ik veel mogen leren van kinderen en jongvolwassen in hoe je dat doet!

Met spel (ontwikkeld met mijn collega) en living puppets, het maken van herinneringsdoosjes, filmpjes en boeken zou ik het niet anders dan spelenderwijs afscheid nemen en rouw vooruit willen noemen.

Dat kan uiteraard ook achteraf als rouw de ruimte moet krijgen, dan in het voor de ‘voort-bestaande’ maken van rituelen. Herinneringskoekjes bakken met een verhalensausje is daar een vorm bij. Daarbij zijn uiteraard ook opa’s en oma’s of ouder welkom want samen werken aan een document of herinneringsplek kan heel troostend en verbindend werken.

Een opmerking van één van de kinderen bij het spelen van het rouwspel ‘Alle kleuren van de wind’ heeft mij altijd ondersteund in mijn visie. Zij vertelde mij dat in het dagelijkse leven en bij de zorg voor hun ernstig zieke vader er eigenlijk nooit tijd was om met elkaar te praten over hoe dat dan voor hen was!

Zo kwam ik tot de conclusie dat ik dit meelopen met kinderen tot speerpunt wilde maken van mijn laatste werkzame jaren tot mijn pensioen. Dat is de grondslag voor Gijs en Josje. Een ontmoetingsplek voor kinderen en (groot)ouders rondom rouw en verlies.

Met dank aan al die mooie kinderen en jongeren die mij veel hebben geleerd en waar ik mee, mee mocht lopen in hun zoektocht op weg naar volwassenheid.

Joery, Kimberley, Samantha, Pim, Bram, Mara, kleinkinderen van F, kleinkinderen van J. Bianca, Esther, Leonie, Luuk, Anke, Carlijn, Zedda, Liza, Maron, Thomas en wie ik mogelijk allemaal vergeten ben. Een aantal van hun verhalen heb ik opgeschreven, hopelijk brengen ze jou troost en herkenning.

Begeleiding van jongeren

Wie ben jij, en wat heeft jou gevormd in dit leven. Heb je littekens opgelopen en mogen die er dan ook gewoon zijn?

Het onderdak geven aan levensvragen staat daarin centraal.

In dit hoofdstuk wil ik regelmatig mooie verhalen met jullie delen. Verhalen die inspireren of misschien wel maakt dat je nadenkt over moeilijke dingen als het leven en de dood. Je bent van harte welkom

Begeleiding van volwassenen

Worstel je met rouw en verlies, vindt je het zwaar om een keuze te maken in je levenseinde bij ziekte of komt er mist op door dementie, dan denk ik graag met jou mee.

Dat doe ik door ambulante begeleiding en daar ligt een groot deel van mijn dagelijkse werk en expertise. Wat mensen mij terug geven over deze begeleiding is dat zij in de gesprekken met mij steun en troost hebben gevonden en dat zomaar wat zwaar was, iets lichter is geworden.