Totaal onverwacht kwam Ricardo ten val op zijn racefiets aangereden door een skate boarder. Comateus en niet meer zelf ademend kwam hij op de IC terecht waar ik de familie ontmoette die in totale verbijstering in de koffiekamer zat.
Ontroostbaar en stuk! De artsen zagen geen toekomst meer, er was geen enkele hoop meer, de beademing zou stop gezet gaan worden in het tempo wat zij aangaven, aan te kunnen. Met elkaar hebben wij toen bedacht hoe het komende afscheid bij het uitschakelen van de beademing waardig zou kunnen verlopen voor een ieder.
Hij en de kinderen en kleinkinderen waren altijd heel fysiek met elkaar geweest, knuffelen en kroelen hoorde bij deze temperamentvolle man.
Een leven verdient het om met woorden, muziek en gebaren maar vooral in liefdevolle verbinding met elkaar los te kunnen laten.
In mijn boekenkast vond ik een flesje water uit de heilige bron van Montserrat in Spanje zijn geboorteland. En met elkaar ieder aan een hand of been hebben wij hem met heilige olie met een vleugje water uit de bron, gemasseerd en hem bedankt voor alle mooie herinneringen, het lachen en het huilen alles kwam voorbij.
Zo verbonden met elkaar hebben wij zijn lichaam gezegend, zijn ziel bedankt en vaarwel gezegd, hem in liefde los gelaten.
Dit mogen doen voor de familie is voor mij heel waardevol geweest en zij hebben het als heel troostend ervaren.