Niet zo lang geleden leerde ik Marjolein kennen. Een prachtige jonge vrouw die voor haar overlijden stond door euthanasie. Een ongelooflijk dapper besluit na jaren in de geestelijke gezondheidszorg alle mogelijke opnames en therapieën te hebben doorlopen. Ze wilde geen zelfmoord plegen want dat wilde zij haar familie niet aandoen, maar deze weg kiezen van eindeloze gesprekken dat was zwaar.
“Weet je, ik wil al niet leven vanaf mijn 7e levensjaar en ik ben nu 30 jaar hoe lang kan ik dit nog volhouden?”
Diep verdrietig en eindeloos eenzaam zag ik haar lijden aan het leven en liep ik als pastor een stukje mee in dit zware gevecht en zij leerde mij zien hoe je zielenpijn kunt hebben. Hoe je elke dag kunt worstelen met het leven omdat het ondraaglijk is hier in dit bestaan te zijn.
Iets wat ik mij niet voor kan stellen want ik groet de zon, de magnolia die weer bloeit het voorjaar wat op komt en de prachtige onbevangenheid van mijn kleinkinderen.
Na Marjolein kwamen er nog een aantal jonge mensen die allemaal voor een zelfde keuze stonden. Wat ik in deze verhalen heb geleerd is hoe belangrijk het is voor jou als mens om gezien en gehoord te worden. Mocht je de behoefte voelen dit met mij als pastor te delen, meldt je dan aan.